De Grot Scladina waarin dagelijks wordt opgegraven, is een onschatbare bron van faunamateriaal. Onder de talrijke ontdekte soorten domineert de holenbeer met 80% van de opgegraven resten. En toch blijven volledig intacte schedels van holenberen, zoals dit exemplaar, zeldzame ontdekkingen. Om de conservatie op lange termijn te garanderen zijn er specifieke behandelingen voor behoud nodig. In tegenstelling tot stenen artefacten zijn botten en tanden veel kwetsbaarder en sneller beschadigd. De staat van bewaring wordt door verschillende factoren bepaald: de zuurtegraad van de bodem, bewegingen van sedimenten, carnivoren, de mens en klimaatschommelingen dragen allemaal bij aan de versnelling van de afbraak van botresten. De Grot Scladina onderscheidt zich door de uitzonderlijke kwaliteit van de bewaring van de botresten, waarop onder andere genetische studies worden uitgevoerd.

Door de teloorgang van kleipijpen ten gunste van sigaretten moesten de pijpenmakers zichzelf opnieuw uitvinden. Bij hun zoektocht naar nieuwe verkooppunten bleken de volkspelen- en kermisfeesten een nieuwe afzetmarkt waar ze hun goederen konden verkopen en zelfs verder ontwikkelen. Pijpschieten is een klassiek kermisspel waarbij de speler in een schietkraam kleine doelwitten moet raken met een luchtbuks. Het gebruik van keramiek in kermisspelen weerspiegelt historisch gezien de lokale knowhow, vooral in regio's als Andenne die bekend waren om hun keramiekproductie. De pijpenbakkers hebben zelfs specifieke beeldjes ontwikkeld voor de kermissen om de eenvoudige ronde pijpjes als doelwitten te vervangen. De schietkramen zijn niet alleen een leuke activiteit: ze houden ook een erfgoed in stand dat nauw verbonden is met keramiek. Deze figuurtjes illustreren perfect de heterogene kant van onze collecties, maar ook hun lokale en folkloristische karakter.

Sinds het begin van de opgravingen in 1978 zijn er bijna 20 000 stenen artefacten gevonden die de aanhoudende activiteit van Neanderthalers in de regio aantonen. Deze laatsten gaven de voorkeur aan het gebruik van materialen zoals vuursteen, kwarts en kwartsiet van verschillende oorsprong: keien uit het alluvium van de Maas en vuursteen dat waarschijnlijk afkomstig is uit Haspengouw.  

De stenen uit de opgraving worden allen grondig bestudeerd in verschillende onderzoeksthema's: identificatie van de herkomstlocaties van de grondstoffen, techno-typologische analyses, refitting van afslagen, en vele andere. De uitzonderlijke rijkdom van deze collectie, het resultaat van een systematische en uitvoerige verzameling die sinds het begin van het wetenschappelijk onderzoek is uitgevoerd, gecombineerd met een rigoureuze beheersing van de stratigrafische context, biedt een ideaal terrein voor multidisciplinair onderzoek dat nog steeds doorgaat.

Keramiek is een materiaal dat kan worden gebruikt om gewone voorwerpen te maken, zoals alledaags serviesgoed, maar ook om meesterwerken te maken. Onze collecties bevatten enkele uitzonderlijke stukken die het talent illustreren van de pottenbakkers, ambachtslieden of kunstenaars die al eeuwenlang klei boetseren en vormgeven in Andenne. Onder de meest spectaculaire werken die in het EMA worden tentoongesteld, rekenen we een raadselachtig voorwerp dat bestaat uit een bassin ondersteund door een zuil omgeven door kleinere zuilen en figuren. De bovenste beker wordt geflankeerd door grijnzende gezichten en daarboven een holle centrale cilinder waaromheen twee registers van vier figuren zijn gerangschikt. Dit buitengewone object werd ontdekt in de crypte van de voormalige kapittelkerk van Sainte-Marie-Majeure in Andenne, verwoest in de 18^de eeuw en blootgelegd tijdens de opgravingen van de Place du Chapitre aan het einde van de 20^ste eeuw. Dit object getuigt niet alleen van technisch vakmanschap, maar ook de typologische en iconografische details zijn uitzonderlijk.

In de 20^ste eeuw, ruim na de gouden eeuw van de pottenbakkers, faïencemakers en pijpenbakkers, gingen verschillende kunstenaars door met het vormgeven van de derle, de lokale klei uit de Andennestreek. Onder hen neemt Antonio Lampecco een prominente plaats in. Hij werd verleid door de uitzonderlijke plastische eigenschappen van deze materie die ideaal zijn om te draaien en te boetseren.
Lampecco's faam is nauw verbonden met de derle. Tussen 1955 en 1974 gebruikte hij de lokale klei als centraal element van zijn kunst om werken te creëren die zowel soberheid als verfijning belichamen.   

Vandaag wordt deze traditie voortgezet en verrijkt dankzij het talent van hedendaagse keramisten, of ze nu uit de Andenneregio komen of van verder weg. De Ceramic Art Andenne, een internationale triënnale, viert deze fusie tussen traditie en innovatie. Het brengt kunstenaars en liefhebbers van hedendaagse kunst in onze stad samen rond keramiek en belicht de vele facetten van keramiek als veelzijdig materiaal. Dit niet te missen evenement draagt ook bij tot de uitbreiding van onze collecties, als getuigen van de evolutie van de keramische kunst.

Al het materiaal dat uit de Grot Scladina wordt gehaald, wordt zorgvuldig behandeld door onze Dienst Collecties voordat het wordt bestudeerd. Elk opgegraven element, van botfragmenten tot vuursteenschilfers, wordt zorgvuldig gereinigd, geïnventariseerd, gemarkeerd en verpakt. De fasen na de opgraving zijn van cruciaal belang voor het vervolg van de studies die op het materiaal worden uitgevoerd. Ze garanderen niet alleen het behoud van de gevonden voorwerpen, maar ook de traceerbaarheid van elk stuk dat uit de grot wordt gehaald, wat essentieel is.  

Tijdens de laatste fase van het proces, namelijk de verpakking, worden dozen uit zuurvrij materiaal op maat gemaakt voor elk voorwerp om de optimale conservering van de stukken te garanderen. De dozen dienen enerzijds voor de veilige opslag van de beenderen in het depot en anderzijds voor de bescherming ervan tijdens een eventueel transport naar andere instellingen, namelijk in het kader van bruiklenen voor tentoonstellingen of wetenschappelijke studies. Deze manier van verpakken is van toepassing op het grootste deel van onze collecties.

Vanaf de Oudheid, maar vooral tijdens de middeleeuwen, was Andenne een belangrijk productiecentrum voor keramiek. Serviesgoed en gebruiksvoorwerpen in aardewerk kwamen uit de pottenbakkersateliers die op het platteland waren gevestigd, in de buurt van de kleiafzettingen, of aan de oevers van de Maas, dicht bij de exportroute.   

Archeologisch materiaal uit deze middeleeuwse productiecentra is in grote aantallen aanwezig in onze collecties. Deze overvloed aan objecten maakt het mogelijk om vormen te bestuderen en typologieën te vergelijken.   

Keramiek is het materiaal dat het gemakkelijkst te vinden is op een archeologische vindplaats. Het wordt in overvloed geproduceerd omdat het gemakkelijk breekt en in tegenstelling tot glazen en metalen voorwerpen slechts zelden kan worden gerecycleerd en in tegenstelling tot organische materialen het ook niet kan vergaan. Deze andere categorieën van voorwerpen zijn dan ook in kleiner getallen vertegenwoordigd in onze collecties.